تاب آوری سیستم های سلامت در بحران کرونا

تاب آوری سیستم های سلامت در مدیریت همه گیری بیماری کرونا
دکتر جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی و مدیر مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران

باشگاه تاب آوری: ارزیابیِ تاب آوریِ سیستم های بهداشت و سلامت جوامع در کمک به سیاست گذاری مسئولین برای بهبودی پایدار و توانمندسازی سیستم ها برای آمادگی بهتر و پاسخگویی به نیازهای موجود در بحران های فعلی و آینده، حیاتی است. در اینجا به چهار عنصرتاب آوری در عملکرد بسیار موثر کشورها، اشاره می کنیم:

تاب آوری سیستم های سلامت

سیستم های تاب آور سیستم هایی هستند که:
_ واکنش هایی جامع و کامل را فعال می کنند؛ واکنش هایی که به سلامت و رفاه جامعه پرداخته و آن ها را که با ملاحظات اقتصادی و اجتماعی در هم تنیده اند، بررسی می نماید.
_ انطباق ظرفیت داخل و خارج از سیستم سلامت برای رفع نیازهای جامعه
_ حفظ عملکرد و منابع داخل و خارج از سیستم سلامت جهت حفظ مراقبت های معمول و شدید مرتبط و یا غیر مرتبط با همه گیری بیماری کرونا
_ کاهش آسیب پذیری به دلیل تلفات فاجعه بار در جوامع

ایجاد سیستم های بهداشت و سلامت تاب آور
باید به دولت ها به خوبی مشاوره داد تا به بیماری کرونا یا هر بیماری دیگری در آینده، از طریق رویکرد اتحاد و انسجام تمامی بخش ها شامل جامعه و مسئولان محلی و مبتنی بر همکاری شفاف و قدرتمند – که فرای مدیریت اضطراری در مراحل اولیه هم می تواند گسترش یابد – بپردازند. دولت ها باید تفاوت های جنسیتی، نژادی و حقوق بشر، و تاثیر آن ها بر سلامت و رفاه قبل، حین و بعد از بحران را بررسی نمایند.

سیستم های بهداشت و سلامت باید به طور کافی تامین مالی شوند، نه تنها به این دلیل که برای همه گیری های جدید آمادگی داشته باشند بلکه اطمینان یابند که تمامی افراد در تمامی اوقات به خدمات بهداشتی و سلامت مورد نیازشان بدون مشکلات مالی و بدون توجه به توان پرداخت، دسترسی داشته باشند. فلسفه پیدایش پوشش همگانی سلامت نیز در همین راستا بوده است سرمایه گذاری در این بخش نه تنها افراد را نسبت به تهدیدات سلامت محافظت می نماید بلکه هزینه اقتصادی و اجتماعی بیماری را نیز کاهش می دهد.

در حالی که ظرفیت های کشورها متنوع است، این همه گیری به ما نشان داد که نیاز به سرمایه گذاری جهت بهبود کمّی و کیفی کارکنان بخش سلامت و بهداشت است تا جوامع خدمات بهتری را خصوصا زمان همه گیری هایی که در آینده رخ می دهد، ارائه نمایند. در حقیقت، سیستم های بهداشت و سلامت تاب آور آن هایی هستند که نه تنها در برنامه ریزی مرتبط با همه گیری و آموزش کارکنان بخش سلامت سرمایه گذاری می کنند، بلکه حمایت اقتصادی، روانی و جسمی آن ها را در محل کار و غیر آن تضمین می نمایند.

در دوره همه گیری کرونا، کشورها در دسترسی به داروها و تجهیزات دچار چالش هایی بحث برانگیز خصوصا در زنجیره تامین جهانی این داروها و تجهیزات شدند. این چالش ها، ظرفیت های محدود تولید تا تامین مالی برای دسترسی برابر را شامل می شود. تجربه اولیه تامین واکسن کواکس در کشورهای پیشرفته، محدودیت های چشمگیر در سیستم فعلی را به نمایش گذاشت که با سرمایه گذاری و پیشرفت علم در زمینه بیماری های همه گیر می توان تاب آوری سیستم بهداشت و توزیع دارو را ارتقا داد.

ارائه خدمات مرتبط با سلامت و بهداشت – شامل خدمات غیر مرتبط با کرونا – در تمامی سطوح به دلیل نیازهای ناشی از همه گیری حتی در سیستم های بهداشتی که عملکرد خوب داشتند به طور مستقیم تهدید شده و اغلب به مخاطره افتاده است. تقویت ظرفیت این سیستم ها نیاز به توجهات زیاد و بودجه خوب به همراه نیروهای ماهر و حمایت شده دارد تا مراقبت و درمان با کیفیت را با روابط تقویت شده برای سیستم های بهداشت و سلامت عمومی در جوامع تضمین نماید. بخش مراقبت های بلند مدت و مراقبت از بزرگسالان باید در اولویت قرار گیرد و با ارائه خدمات بهداشتی و بخش های تابع در حوزه سلامت و بهداشت عمومی یکپارچه گردد.

باشگاه تاب آوری (Resilience Club)